της για την τέχνη είναι μεγάλο και με τα συχνά ταξίδια της στο εξωτερικό και τις επισκέψεις σε μουσεία και εκθέσεις ενημερώνεται
για την εικαστική κίνηση.Η ενασχόληση της με τη φωτογραφία ξεκινάει σε μεγάλη σχετικά ηλικία αλλά την απορροφάει
ολοκληρωτικά.Ξεκινάει φωτογραφίζοντας τα εκθέματα για λογαριασμό του Εθνικού αρχαιολογικού Μουσείου.Με την κήρυξη του
πολέμου το '40 αρχίζει να φωτογραφίζει κοινωνικά θέματα και συνεχίζει και στην διάρκεια της κατοχής.Με την κάλυψη διαφόρων
ανθρωπιστικών επιτροπών φωτογραφίζει τα φοβερά μαρτύρια του λαού ,τη δυστυχία , τα πεινασμένα παιδια.Το 1945 αναλαμβάνει
την διεύθυνση του φωτογραφικού τμήματος της UNRRA και φωτογραφίζει τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο.
Το φωτογραφικό της έργο στη δεκαετία '40-'50 είναι ένα συγκλονιστικό κοινωνικό ντοκουμέντο .Από κει και πέρα και μέχρι
μια ασθένεια των ματίων της να την αναγκάσει να σταματήσει να φωτογραφίζει ,η εκφραστική δύναμη της φωτογραφίας της
αδυνατίζει και είναι περισσότερο μια ωραία τουριστική εκδοχή της Ελλάδας , μιας Ελλάδας φτωχής πλην τίμιας.
Το αρχείο της το δώρισε στο μουσείο Μπενάκη το 1976.
Σημαντική πηγή πληροφοριών για το έργο της το βιβλίο της ΦΑΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΒΟΥΛΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ 1990
Αναρτήσεις
