ΦΡΕΝΤ ΒΟΙΣΣΟΝΑΣ [1858-1946]

Γεννήθηκε στη Γενεύη.
Γιός φωτογράφου, κληρονόμησε το εργαστήριο του πατέρα του μαζί με τον αδερφό του τον Edmond-Victor.
Δεινός ορειβάτης και φυσιολάτρης έρχεται πρώτη φορά στην Ελλάδα και φωτογραφίζει το 1903 ,έρχεται ξανά το 1907 ,το 1913
είναι ο πρώτος που ανεβαίνει στην κορυφή του Ολύμπου.Ξαναέρχεται για ένα τελευταίο ταξίδι στο Άγιο Όρος το 1930 ( 72 χρονών! ).
Η Φωτογραφική του ματιά αναδεικνύει την Ελληνική φύση και τους ανθρώπους.Μοναδικό εθνολογικό ντοκουμέντο μιας και οι
περισσότεροι φωτογράφοι του καιρού του ,απ΄την  Ελλάδα φωτογράφιζαν μόνο τα αρχαία μάρμαρα.Παρόλο που από αγάπη
για την αρχαία ελλάδα ξεκίνησε αυτό το φωτογραφικό ταξίδι ,αγαπάει και τους συγχρονούς του Έλληνες , ειδικά αυτούς της
υπαίθρου .Τον περιλαμβάνω στους μεγάλους Έλληνες φωτογράφους και για την αξία του έργου του και για τον φιλελληνισμό του
αλλά και  επειδή πιστεύω πως το έργο του έκανε γνωστή την Ελλάδα της εποχής του και επηρέασε και πολλούς Έλληνες
φωτογράφους.Το σύνολο του Ελληνικού τμήματος του αρχείου του αποκτήθηκε πρόσφατα από την πολιτιστική Ολυμπιάδα.
Διαβάστε και ένα κείμενο του Γιάννη Σταθάτου:Fred Boissonnas , εικόνες της Ελλάδας

ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΥΣΑΚΗ (1899-1972)

Γεννήθηκε στη Σμύρνη.Παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής με τον Παύλο Μαθιόπουλο στην Αθήνα και ξεκινάει  να φωτογραφίζει.
Το 1926 αποφοιτά από τη σχολή εθελοντριών νοσοκόμων του Ερυθρού Σταυρού όπου και  προσφέρει τις υπηρεσίες της για πολλά
 χρόνια.Με τις διάφορες αποστολές του Ερυθρού Σταυρού γύρισε όλη την Ελλάδα,φωτογραφίζει σαν προσωπικό τρόπο έκφρασης
αλλά και σαν μαρτυρία για αυτά που ζει. Πολύτιμη καταγραφή όλων των συμφορών που βρήκαν την Ελλάδα και τον λαό της
 εκείνη την περιόδο.Αλλά και φωτογραφίες μιας Ελλάδας που έχει χαθεί οριστικά ,με μια ματια τρυφερή ενός ανθρώπου
 που νιάζεται για τον συνάνθρωπο του και δεν καταγράφει μόνο τον πόνο του αλλά και τον ανακουφίζει .
Το 1971 δώρισε το αρχείο της στην Εθνική Πινακοθήκη.
Δείτε και το λεύκωμα ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΥΣΑΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 1917 -1958

ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (1911-1993)

Γεννήθηκε στην Καβάλα. Από μεγαλοαστική οικογένεια που του δίνει την δυνατότητα μιας ιδιαίτερης καλλιέργειας για τα δεδομένα της εποχής.Μια φωτογραφική μηχανή που του χαρίζουν στα 16 του τον πρωτοφέρνει σε επαφή με την φωτογραφία. Παρόλο που σπουδάζει χημεία στην Λωζάνη και με την επιστροφή του δουλεύει στο εργοστάσιο του πατέρα του,αρχίζει όλο και περισσότερο να ασχολείται με την φωτογραφία μέχρι που τον κερδίζει ολοκληρωτικά.Φωτογραφίζει από το 1940 για λογαριασμό
του στρατού ώς έφεδρος αξιωματικός το Αλβανικό μέτωπο και από την κατοχή και μετά ώς συνεργάτης για διάφορες ξένες αποστολές και οργανισμούς εξασφαλίζοντας με άνεση τα υλικά και τα μηχανήματα που χρειάζεται, σε πολύ δύσκολες εποχές για την Ελλάδα.Συνεργάζεται με το Associated Press , το περιοδικό Life και το δίκτυο CBS. Το 1956 ξεκινάει το φωτογραφικό του πρακτορείο.Φωτογραφίζει τα πάντα για τους πάντες με τους συνεργάτες του ,δουλεύει συνήθως μεσαίο φορμά και παρόλο τον φόρτο πάντα βρίσκει χρόνο να φωτογραφήσει για τον εαυτό του.Από τις συμμετοχές του σε εκθέσεις πιο σημαντική θεωρείται η συμμετοχή του -μοναδικός Έλληνας-στην έκθεση "The family of man" του Μ.Ο.Μ.Α.
Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ε.Φ.Ε. και συμμετέχει στις δραστηριότητες της,ένας άνθρωπος που η φωτογραφία ήταν η ζωή του. Το αρχείο του από 120000 αρνητικά είναι μια σημαντική καταγραφή της Ελλάδας της ανοικοδόμησης μετά τον πόλεμο. Μιας Ελλάδας αισιόδοξης και δημιουργικής και τις περισσότερες φορές χαμογελαστής που όμως είναι μόνο η μια πλευρά της. Είχα την τύχη να τυπώσω φωτογραφίες από αυτό το αρχείο μέσω του τελευταίου του συνεργάτη του κ.Στέργιου Σβάρνα ,
τα αρνητικά του ήταν άψογα.Το αρχείο του ανήκει τώρα στο μουσείο Μπενάκη,πολύ σημαντική πηγή για το έργο του και την ζωή του είναι το βιβλίο του Δημήτρη Τζίμα
Δ.Α. ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ 1911-1993 Φωτογραφίες ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ 1995

ΤΑΚΗΣ ΤΛΟΥΠΑΣ (1920-2003)

Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΚΑΜΠΟΥ

Το 1983 που έπεσε στα χέρια μου το λεύκωμα του "Από την γη των ανθρώπων" άλλαξε η αίσθηση που είχα ότι η Ελληνική φωτογραφία ξεκινούσε ουσιαστικά γύρω στην δεκαετία του 60 ,εκτός τις φωτογραφίες της Nelly's και τις φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή.Ο Τάκης Τλούπας γεννήθηκε στην Λάρισα και εκεί έζησε και δημιούργησε το φωτογραφικό έργο του. Γιός ξυλογλύπτη ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του αρχικά ,αλλά οι ανάγκες του βιοπορισμού τον έκαναν φωτογράφο. Η Φωτογραφία τον ενθουσίασε, κι από το 1945 και μετά που είχε φωτογραφείο στην Λάρισα ,στον ελεύθερο χρόνο του ,
ανάμεσα σε φωτογραφίσεις γάμων και τυπώματα φωτογραφιών ταυτότητας, δημιουργεί ένα κατά την άποψη μου μοναδικό φωτογραφικό έργο. Χωρίς καμία επίσημη χρηματοδότηση ή ιδιότητα, φωτογραφίζει την Θεσσαλική γη και τους ανθρώπους της ,τα βουνά της Πίνδου και τους ξωμάχους.Οι φωτογραφίες του είναι σαφέστατα ένα πολύ σημαντικό φωτογραφικό ντοκουμέντο,χρήσιμο στην όποια ιστορική ανασύνθεση των τόπων και των ανθρώπων στην διάρκεια 40 χρόνων καθοριστικών για την σύγχρονη
Ελλάδα.Είναι όμως και καλλιτεχνική ,δημιουργική φωτογραφία -πέστε την όπως θέλετε -με όλη την σημασία της λέξης. Ο Τάκης Τλούπας είναι ένας ξωμάχος της φωτογραφίας ,οργώνει και αυτός με το Ελληνικό φως τις φωτογραφικές του πλάκες με μια ματιά που δεν εξαντλείτε στο γραφικό και στον νατουραλισμό.

             

               

ΒΟΥΛΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (1898-1989)

Γεννήθηκε στη Λαμία και μεγάλωσε στην Αθήνα ,όπου παρακολούθησε και μαθήματα ζωγραφικής στο Πολυτεχνείο.Το ενδιαφέρον
της για την τέχνη είναι μεγάλο και με τα συχνά ταξίδια της στο εξωτερικό και τις επισκέψεις σε μουσεία και εκθέσεις ενημερώνεται
για την εικαστική κίνηση.Η ενασχόληση της με τη φωτογραφία ξεκινάει σε μεγάλη σχετικά ηλικία αλλά την απορροφάει
ολοκληρωτικά.Ξεκινάει φωτογραφίζοντας τα εκθέματα για λογαριασμό του Εθνικού αρχαιολογικού Μουσείου.Με την κήρυξη του
πολέμου το '40 αρχίζει να φωτογραφίζει κοινωνικά θέματα και συνεχίζει και στην διάρκεια της κατοχής.Με την κάλυψη διαφόρων
ανθρωπιστικών επιτροπών φωτογραφίζει τα φοβερά μαρτύρια του λαού ,τη δυστυχία , τα πεινασμένα παιδια.Το 1945 αναλαμβάνει
την διεύθυνση του φωτογραφικού τμήματος της UNRRA και φωτογραφίζει τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο.
Το φωτογραφικό της έργο στη δεκαετία '40-'50 είναι ένα συγκλονιστικό κοινωνικό ντοκουμέντο .Από κει και πέρα  και μέχρι
μια ασθένεια των ματίων της να την αναγκάσει να σταματήσει να φωτογραφίζει ,η εκφραστική δύναμη της φωτογραφίας της
αδυνατίζει και είναι περισσότερο μια ωραία τουριστική εκδοχή της Ελλάδας , μιας Ελλάδας φτωχής πλην τίμιας.
Το αρχείο της το δώρισε στο μουσείο Μπενάκη το 1976.
Σημαντική πηγή πληροφοριών για το έργο της το βιβλίο της ΦΑΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΒΟΥΛΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ 1990

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ 1918-1994

ΕΛΛΗ ΣΕΡΑΙΔΑΡΗ(1899-1998)

NELLY'S (ΕΛΛΗ ΣΕΡΑΙΔΑΡΗ)(1899-1998)

Γεννήθηκε στο Αιδίνι της μικράς Ασίας και σπούδασε φωτογραφία στην Γερμανία.Το 1924 ανοίγει το πρώτο της studio στην Αθήνα. Το έργο της είναι επηρεασμένο από τον νεοκλασσικισμό αλλά είναι και στιγμές που είναι ρωμαλέο ,αν και πάντα με αναφορές στην κλασική αρχαιότητα.Είναι άριστη γνώστρια της φωτογραφικής τεχνικής.Τα γυμνά της στη ακρόπολη ,παρόλες τις αντιδράσεις που προκαλούν κάνουν γνωστό το όνομα της.Το 1939 μπροστά στον επικείμενο πόλεμο πηγαίνει στην Νεα Υόρκη και εκεί
συνεχίζει την εμπορική και καλλιτεχνική δουλεία της.Το φωτογραφικό της έργο είναι πολύ μεγάλο αλλά και πολύ άνισο. Πάντως ευτύχησε να τύχει γενικής αναγνώρισης και να δεί τα έργα της σε εκθέσεις και λευκώματα .Εξώφυλλο και δημοσιεύσεις στο LIFE, εκθέσεις στη Νεα Υόρκη, παρόλο που η σειρά των φωτογραφιών με τα διπλά πορτραίτα αρχαίων αγαλμάτων και σύγχρονων ελλήνων χωρικών , απόδειξη της συνέχειας της φυλής , είναι για γέλια.Τα πορτραίτα των αγαλμάτων πάντως είναι μια χαρά.Είναι όμως ένα διάστημα που οτιδήποτε Ελληνικό χαίρει μεγάλης εκτίμησης και υποστήριξης στο δυτικό κόσμο λόγω του Αλβανικού έπους αρχικά και της αντίστασης , και λόγω του εμφυλίου αργότερα και την ευννοεί.Το φωτογραφικό της αρχείο το δώρισε στο μουσείο Μπενάκη.Δείτε και τα λευκώματα.
" ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ" , "ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ","ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣ","ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ"

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ (1920)

Γεννήθηκε στο χωριό Κυψέλη της Άρτας και σπούδασε γαλακτοκομία.
Συμμετέχει στην Εθνική αντίσταση και την φωτογραφίζει.
Από το 1951 εργάστηκε στη Δ.Ε.Η. όπου συνέχισε να φωτογραφίζει με το ίδιο πάθος σε όλη την Ελλάδα.
Η αγροτική καταγωγή είναι σίγουρο ότι καθόρισε την φωτογραφική ματιά του που είναι άμεση και έντονα συναισθηματική.
Ο Κώστας Μπαλάφας ανήκει στην γενιά των μεταπολεμικών Ελλήνων δημιουργών που με το έργο τους στιγμάτισαν την Ελληνική φωτογραφία, πέρα απ'το ότι στην ουσία την δημιούργησαν.
Το φωτογραφικό του έργο δεν είναι παραγγελία κάποιου οργανισμού, αλλά παράγγελμα του απλού καθημερινού ανθρώπου, και μια μοναχική καλλιτεχνική, φωτεινή διαδρομή σε δύσβατα και κακοτράχαλα φωτογραφικά μονοπάτια.
Δραστήριος ,σημαντικός δάσκαλος για όλους εμάς τους νεώτερους μέχρι σήμερα.
Με την ευκαιρία μέσα από τα λίγα λόγια που γράφω εδώ για αυτόν ,θα ήθελα
να σημειώσω πόσο σημαντικό είναι κάποια στιγμή επιτέλους να τιμούμε πλήρως εν ζωή τους μεγάλους δημιουργούς μας και όχι να περιμένουμε να χαθούν για να αρχίσουμε τα αφιερώματα και τις παράτες.
Δείτε τα λευκώματα "ΜΕΤΕΩΡΑ", "ΗΠΕΙΡΟΣ", "ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ"
Και ένα άρθρο του Κώστα Μπαλάφα στο website της Leica Academy
"Η φωτογραφία του κοινωνικού προβληματισμού και η τέχνη της μαχόμενης κουλτούρας"

   

             

ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΕΤΖΗΣ (1906-2003)

Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ο Σπύρος Μελετζής γεννήθηκε στην Ίμβρο.Στην αναζήτηση καλύτερης τύχης και ζωής μαθαίνει την τέχνη της φωτογραφίας από τον Α.Παναγιώτου στην Αλεξανδρούπολη.Με την κάθοδο του στην Αθήνα δουλεύει σε διάφορα φωτογραφεία και για 9 χρόνια βοηθός στο πολύ γνωστό φωτογραφείο του Γιώργου Μπούκα.Εκεί τελειοποιεί την τεχνική του κατάρτιση.Το 1937 ξεκινάει ένα φωτογραφικό ταξίδι στην Ελληνική ύπαιθρο και το 1939 κάνει την πρώτη του έκθεση στον "Παρνασσό" που
τον κάνει ευρύτερα γνωστό.Η ένταξη του στο εργατικό κίνημα σαν μέλος του ΚΚΕ από νωρίς ,τον κάνει με το ξεκίνημα της αντίστασης στην κατοχή να ανέβει στο βουνό, όπου φωτογραφίζει τον εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα και τους πρωταγωνιστές του.Αυτό το κομμάτι της δουλειάς του είναι αξεπέραστο και η δυναμική του θέματος και η ματιά του. Αυτό το υλικό παραμένει αναξιοποιήτο μέχρι την μεταπολίτευση το 1974 που αρχίζουν οι εκθέσεις και οι εκδόσεις, οι δημοσιεύσεις και τα αφιερώματα και μπορεί επιτέλους ο δημιουργός να δρέψει τις δάφνες του.Εκτός από το πρώτο του υλικό και το υλικό της αντίστασης -μετά από ένα διάλειμα που εξορίστηκε για τα φρονήματα του-συνεχίζει να
φωτογραφίζει ακούραστος.Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ε.Φ.Ε.το 1952.Η φωτογραφία του είναι ρεαλιστική αλλά και συμβολική και αυτός ο τρόπος να βλέπει δεν τον εγκαταλείπει ακόμα και στην φωτογράφηση αρχαιοτήτων που είναι το πάθος του απο το 1968 ως το 1975 και γενικά σε ότι κι αν φωτογραφίζει ,αν και ποτέ οι φωτογραφίες του δεν ξαναέφτασαν τη δυναμική των φωτογραφιών της αντίστασης.Δείτε και τα λευκώματα " ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ" 1974 "ΟΛΥΜΠΟΣ" 1987 "ΙΜΒΡΟΣ" 1996 "ΑΧ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ !!!"
ΕΝΘΕΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ PHOTONET T.67 ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΕΤΖΗΣ "ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ"

 ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

     ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ (1810-1892)

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Ο Φίλιππος Μαργαρίτης γεννήθηκε στη Σμύρνη.
Στα δύσκολα χρόνια της επανάστασης του 1821 η οικογένεια του καταλήγει στην Ρώμη, όπου του
δίνεται η ευκαιρία να σπουδάσει ζωγραφική.
Μετά το τέλος των σπουδών του επιστρέφει στην Ελλάδα και διορίζεται καθηγητής
στο "σχολείο των τεχνών".
Η νεαρή τέχνη της φωτογραφίας κερδίζει το ενδιαφέρον του και το 1847 κάνει τις πρώτες του
δαγγυροτυπίες.
Το 1853 ανοίγει στην Αθήνα το πρώτο φωτογραφείο.
Τα πρώτα θέματα των φωτογραφιών του είναι όπως και όλων των φωτογράφων εκείνη την εποχή -Ελλήνων και ξένων - τα αρχαιολογικά μνημεία της Αθήνας.

Ο Φίλιππος Μαργαρίτης είναι ένας σημαντικός καλλιτέχνης, ενημερωμένος με τα συχνά ταξίδια του στο εξωτερικό και την συμμετοχή του σε διεθνείς εκθέσεις.
Η αισθητική του διαμορφώνεται από τα κυρίαρχα ρεύματα της εποχής του και δεν έχει
 να ζηλέψει τίποτε από την αντίστοιχη των συναδέρφων του στο εξωτερικό.
Από το φωτογραφείο του περνάνε οι πάντες και οι φωτογραφίες του που έχουν σωθεί στα διάφορα οικογενειακά άλμπουμ πέρα από το ιστορικό και εθνολογικό τους ενδιαφέρον, μας δίνουν την αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα καλλιτέχνη ανήσυχο που πειραματίζεται διαρκώς.

Η πιο σημαντική πηγή για τον Φίλιππο Μαργαρίτη και το έργο του είναι το βιβλίο του Άλκη Ξανθάκη,
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ 1990

πηγή